Is het van mij?
Open-sourceontwikkeling en IP in het tijdperk van AI
Het verhaal is bekend. Een sleutelmedewerker verlaat uw bedrijf en er bestaat bezorgdheid dat de medewerker handelsgeheimen en andere vertrouwelijke informatie meeneemt als hij de deur uitgaat. Misschien hoor je dat de werknemer gelooft dat al het werk dat de werknemer tijdens zijn dienstverband namens het bedrijf heeft gedaan, echt eigendom is van de werknemer omdat er gebruik is gemaakt van open-source software. Dit soort scenario's komen de hele tijd voor en ja, er zijn manieren om uw bedrijf beter te beschermen tegen malafide werknemers die de eigendomsinformatie van hun voormalige werkgever stelen of openbaar maken.
Maar wat moet een werkgever doen?
Op de werkplek van vandaag hebben werknemers toegang tot meer bedrijfsinformatie dan ooit tevoren en als gevolg daarvan kunnen werknemers gemakkelijker weglopen met die vertrouwelijke bedrijfsgegevens. Een dergelijk verlies van de geheime saus van een bedrijf kan niet alleen een nadelige invloed hebben op het bedrijf zelf en zijn vermogen om op de markt te concurreren, maar ook op het moreel van de overgebleven werknemers. Hoe zorg je er dan voor dat een medewerker met lege handen vertrekt?
Bovendien vertrouwen softwarebedrijven steeds meer op open-sourcesoftware als bouwsteen bij het ontwikkelen van een algemeen softwareproduct. Leidt het gebruik van open-sourcesoftware als onderdeel van het totale softwareproduct van een bedrijf tot softwarecode die door iedereen gratis kan worden gebruikt en die een werknemer vrijelijk kan gebruiken bij het verlaten van een werkgever?
Een van de beste manieren voor een werkgever om zichzelf te beschermen tegen het stelen van vertrouwelijke informatie door een malafide werknemer, is het hebben van een geheimhoudings- en uitvindingsovereenkomst met de werknemer die vereist dat de werknemer eigendomsinformatie van het bedrijf vertrouwelijk houdt en eigendom geeft van alle intellectuele eigendom die de werknemer creëert tijdens tewerkstelling bij het bedrijf. Hoewel veel rechten aan de werkgever worden toegekend via de werkgever-werknemerrelatie, kan een bedrijf zijn rechten op intellectueel eigendom maximaliseren door eigendom specifiek aan te pakken in een werknemersovereenkomst.
In zo'n werknemersovereenkomst zou moeten staan dat alles wat door de werknemer voor het bedrijf is gecreëerd, eigendom is van het bedrijf. Maar wat gebeurt er als de werknemer openbare informatie combineert met eigendomsinformatie van het bedrijf om een product te creëren dat een combinatie van beide is? Met het toenemende gebruik van open-source software, is een veel voorkomend probleem dat zich voordoet of een bedrijf software kan beschermen als open-source software wordt gebruikt bij de ontwikkeling van een bedrijfsproductaanbod. Het is gebruikelijk dat werknemers denken dat, aangezien ze openbaar beschikbare open-source software gebruikten als onderdeel van de softwarecode die voor het bedrijf was opgesteld, de volledige softwarecode open source is.
Die medewerkers hebben ongelijk!
Hoewel de gebruikte open-sourcecomponenten openbaar beschikbaar zijn en door iedereen gratis kunnen worden gebruikt, creëert de combinatie van de open-sourcecomponenten met eigen softwarecode die door een bedrijf is ontwikkeld een product dat eigendom is van het bedrijf volgens de intellectuele eigendomsrechten. Anders gezegd, alleen omdat u open-source software gebruikt als onderdeel van abroader softwarepakket, maakt niet het hele aanbod onbeschermd. Het tegenovergestelde gebeurt. De softwarecode – als geheel – is vertrouwelijke bedrijfsinformatie die bij vertrek niet op ongepaste wijze openbaar kan worden gemaakt of door een medewerker kan worden meegenomen. Met dergelijke onzekerheid is het echter belangrijker dan ooit om werknemers periodiek te herinneren aan hun vertrouwelijkheidsverplichtingen, inclusief het behandelen van de broncode (zelfs als deze open source-software gebruikt) als eigendom van het bedrijf.
Dus wanneer een medewerker die toegang heeft tot de belangrijkste handelsgeheimen van uw bedrijf dit meldt, is het absoluut noodzakelijk dat het bedrijf de vertrekkende medewerker op de hoogte brengt van de voortdurende verplichting om vertrouwelijke bedrijfsinformatie geheim te houden. Dit kan worden gedaan door de werknemer tijdens een exit-interview en een vervolgbrief te herinneren aan de vertrouwelijkheidsverplichtingen van de werknemer tegenover het bedrijf. Als het vertrek abrupt is, is een brief waarin de geheimhoudingsplicht van de werknemer wordt vermeld en herhaald, een goede strategie.
Het nemen van eenvoudige voorzorgsmaatregelen, namelijk vertrouwelijkheids-/uitvindingsovereenkomsten, periodieke herinneringen aan vertrouwelijkheidsverplichtingen en een herinneringsbrief wanneer een werknemer vertrekt, zijn best practices die alle bedrijven en vooral softwarebedrijven waarvan het hele bedrijf de deur uit kan lopen op een flashdrive, moeten implementeren voordat het te laat.
Over de auteur:
Jeffrey Drake is een veelzijdige advocaat die gespecialiseerd is in een breed scala aan juridische kwesties en fungeert als extern juridisch adviseur voor bedrijven en opkomende bedrijven. Met expertise op het gebied van zakelijke aangelegenheden, intellectueel eigendom, fusies en overnames, licenties en meer, biedt Jeffrey uitgebreide juridische ondersteuning. Als leidende procesadvocaat procedeert hij effectief in intellectuele eigendoms- en handelszaken in het hele land, waarbij hij een zakelijke invalshoek aan juridische geschillen toevoegt. Met een achtergrond in werktuigbouwkunde, een JD en een MBA, bevindt Jeffrey Drake zich in een unieke positie als advocaat op het gebied van bedrijfs- en intellectueel eigendom. Hij draagt actief bij aan het veld door middel van publicaties, CLE-cursussen en spreekbeurten, en levert consequent uitzonderlijke resultaten voor zijn klanten.
